زندان آلکاتراز ملقب به مخوف ترین زندان جهان

آلکاتراز نام زندانی است که سال های زیادی می باشد به عنوان ترسناک ترین و مخوف ترین زندان کل دنیا بحساب می آید. زندان مشهور آلکاتراز واقع در جزیره ای همنام به خود و در خلیج سانفرانسیسکوی ایالت کالیفرنیا کشور آمریکا قرار گرفته است. زندان آلکاتراز کالیفرنیا از همان ابتدا محل زندگی زندانیان بود که طبق استناد دستگاه قضایی ایالات متحده، از سطح جرم و جنایات انسانی پای خود را فراتر گذاشته بودند و تبعید و سپری کردن ادامه مسیر زندگی برای آنان در زندان آلکاتراز خیلی بدتر از اعدام تلقی می شد! در آلکاتراز زندانی های معروفی همچون رابرت فرانکلین استرود و آل کاپون زندانی بودند و تمام چهارچوب ادامه مسیر حیاتی آن ها طبق قوانین این ترسناک ترین زندان جهان اداره می شد؛ در بین تمام ماده ها و قوانین وضع شده برای زندان آلکاتراز کالیفرنیا ، قانون شماره پنجم از همه بیشتر می تواند شما را به عنوان یک فرد کنجکاو برای اینکه بدانید  زندان آلکاتراز کالیرفرنیا چگونه زندانی بوده است که در جهان شهرت یافته به خوبی آگاه کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طبق این قانون تمامی زندانیان تبعید شده به آلکاتراز تنها از غذا، پوشاک، سلول و خدمات پزشکی برخوردار بوده اند و صراحتا عنوان کرده است که در صورت بهره بردن زندانی از نوع امکانات و خدمات جانبی دیگر، وی حتما از یک امتیار ویژه از سوی مسئولان قضایی زندان و ایالت مربوطه برخوردار شده است؛

تاریخچه زندان آلکاتراز

آلکاتراز زندانی بود برای افرادی که برای جامعه مضر بودند و غیرقابل اصلاح قلمداد می شدند! در خصوص زندان آلکاتراز داستان های واقعی و خیالی زیادی در صفحات مختلف مجازی و حتی کتاب های گوناگون وجود دارد که شاید بد نباشد برای آشنایی بیشتر با میزان خشونت و خوفناکی این حصار البته در صورت تمایل خود، سری بزنید. اتفاقات تلخ زندان آلکاتراز کالیفرنیا با زندانی های غیر معمول و همچنین زندانبانانی بدتر از خودِ زندانی ها سبب گشت تا این زندان بسته شود و با گذشت زمان به یکی از جذاب ترین جاذبه های گردشگری ایالات متحده آمریکا تبدیل شود که سالانه در حدود 1 تا 1.5 میلیون نفر بصورت مستقیم از آن بازدید بعمل می آورند. پس حتما در ادامه این مطلب جذاب با همگردی همراه شوید تا شما را با دلایل خاص و عجیب و غریب آلکاتراز که سبب شهرت جهانی این مکان، ترسناک ترین زندان جهان گشته است، بیش از پیش آشنا نماید؛

1- سلول هایی کوچکتر از حتی یک کمد!

در اینکه زندان ترسناک ترین زندان جهان باید جایی باشد برای اعتراف به خطا و اشتباه فرد مجرم و سلول ها و شرایط زندگی در آن نباید بگونه باشد که به زندانیان خوش بگذرد، هیچ شکی نیست اما چیزی که شاید بشود گفت حتی در حق جانی های تبعید شده به آلکاتراز نیز اجهاف بوده است، وجود سلول های تک نفره بسیار کوچکی می باشد که به جرات باید گفت حتی از یک کمد قدیمی هم مساحت کمتری را به خود اختصاص داده است؛ تصور کنید در ابعادی همچون یک و یا یک متر و نیمی در سه متر هم یک کاسه توالت قرار گرفته بوده و هم یک سینی و هم یک تخت خواب! زندان آلکاتراز پر است از سلول های انفرادی تک نفره که طبق گفته مسئولان این زندان، این سلول ها به جهت جلوگیری از هماهنگی زندانیان برای فرار و حمله به زندانبانان آنان به شکل های واحد و تک نفره ساخته شده است که می توان عجیب ترین آنان را در بخش های دی و سی این زندان مشاهده نمود. البته استراتژی ساخت سلول های تک نفره در آلکاتراز هرچه که بود، با نتایج بسیار قابل توجهی همراه شد! از دیگر امکانات خاص زندان آلکاتراز کالیفرنیا ، ترسناک ترین زندان جهان باید به باز و بسته شدن درب همگی سلول ها اشاره کرد که در ان موقع بصورت یک قفل مرکزی این ماجرا از اتاق فرمان زندان کنترل می شده است.

2- زندانی مخوف بدون ثبت حتی یک آمار اعدامی:

آلکاتراز بدترین و ترسناک ترین زندان جهان با تعدادی از مخوف ترین مجرمان جهانی بود و خیلی ها انتظار این را داشتند که هر روز آمار کشت و کشتاری از منزلگاه این دست از حیوانات انسان نما به گوش برسد که هیچ وقت این انتظار به غایت نرسید! آلکاتراز ترسناک بود، تاریک بود، بوی خون می داد اما حتی یک صندلی برقی یا یک جوخه اعدام و یا هر وسیله دیگری که بتوان با آن یک زندانی را در داخل یک جزیره کوچک به قتل رساند، در این زندان وجود نداشت! سناریو زندان آلکاتراز به گونه ای نوشته شده بود تا زندانیانی که قانون ایالتی دیگر امیدی به متنبه شدن آن ها نداشت، تا آخر عمر خود در این زندان بمانند و هر روز خود را در کنار کسانی سپری کنند که طاقت بزرگ شدن فرد دیگری در محل زندگی خود را نداشته اند؛ آلکاتراز دقیقا 29 سال باز فعال بود و در این مدت حتی یک آمار اعدامی نیز از این زندان به بیرون درز پیدا نکرد.

قوانین ترسناک 

البته فکر نکنید که خطرناک ترین زندانی های آمریکا روابط دوستانه ای با هم در این زندان داشته اند و همه چیز در زندان آلکاتراز کالیفرنیا خوب و ایده آل در طول این 29 سال بوده است! طبق آمار نهایی در زندان آلکاتراز 8 قتل و 5 آمار خودکشی یا به تعبیری مُردن به عمر طبیعی گزارش شده است که دو مورد از این موارد خودکشی کرده و یا به عمر خود مرده مربوط می شود به سلول 14 بند دی آلکاتراز؛ ماجرایی که در سلول 14 این بند اتفاق افتاده است واقعا غیر قابل باور است چیزی شبیه به یک مجازات آسمانی می باشد. در سال 1945 یک زندانی را در این سلول قرار دادند و با وارد شدن وی به داخل سلول تک نفره، سر و صداهای زیادی مبنی بر اینکه درب سلول را باز کنید کسی اینجا هست به گوش رسید که با بی اعتنایی زندانبان ها همراه شد. دادوبیداهای فرد زندانی شده در قفس 14 بند دی تا یکی دو ساعت پس از بسته شدن درب نیز ادامه پیدا کرد و سرانجام با باز شدن درب سلول ها در روز بعد، کادر حفاظتی آلکاتراز متوجه مردن فرد زندانی شدند که البته به دلیل وجود رد دست هایی بر گردن وی می توان گفت در این سلول به قتل رسیده است! اما به دست چه کسی وقتی که سلول ها تک نفره بوده اند و کسی هم در سلول شماره 14 استقرار نداشته است؛ داستان سلول شماره 14 وقتی ترسناک تر شد که زندانی دیگری در ان محبوس شد و صبح روز بعد نیز جنازه او از این سلول خارج شد. گنده ترین و خطرناک ترین جانی های قاره آمریکا از رفتن به سلول 14 بند دی خودداری می کردند و در نهایت این سلول با اینکه هنوز هم مشخص نشده است که چرا زندانی ها در ان کشته می شدند، برای همیشه مسدود شد.

3- زندانی بدون داشتن حتی یک فرار موفق!

شاید بسیاری از شما فیلم فرار از آلکاتراز به کارگردانی دان سیگل (Don Siegel) و بازی غیر قابل بحث کلینت ایستوود (Clinton Eastwood) را دیده باشید و آن دیالوگ برتر فیلم که رئیس زندان یعنی واردن به زندانی تازه وارد خود یعنی فرانک موریس می گوید را به خاطر داشته باشید؛ جمله هیچ کس تا حالا از آلکاتراز فرار نکرده و هیچ کسی هم قادر پس از این قادر به فرار از آن نیست از جمله دیالوگ های طلایی این فیلم آمریکایی ساخته شده در سال 1979 میلادی است که با واکنش متعددی از سوی منتقدان و بینندگان مواجه شد. خارج از کادر دوربین و سینما باید اظهار نماییم که آلکاتراز در تمام 29 سال فعالیت خود، درست همانند همین جمله عمل کرد است و آمار فرار موفقیت آمیزی از این زندان فوق امنیتی جزیره ای تا کنون بدست نیامده است! اما از آنجایی که زندان آلکاتراز کالیفرنیا محل زندگی کسانی بود که تمایل به خودنمایی و شکستن قوانین فدرالی داشتند همیشه با نقشه هایی برای فرار زندانیان نیز مواجه بوده است؛ طبق آمار هیچ فرار موفقی از این زندان ثبت نشده است اما این بدان معنی نبوده که اصلا از آن ماجرای فرار شکل نگرفته باشد! 36 نفر در کل 29 سال فعالیت این زندان در طی 14 فاز عملیاتی اقدام به فرار کردند که 23 تن از آن ها دستگیر، 6 نفر کشته، 2 نفر غرق و 5 نفر نیز مفقود شدند. از جمله زندانی های برجسته آلکاتراز که هیچ موقع معلوم نشد زنده هستند و یا مرده و فقط مسئولان امنیتی عبارت مفقود شده را در پرونده آنان درج کردند، برادران آنجلین به نام های کریس و جان و همچنین شخصیت اول فیلم یعنی فرانک موریس بوده است که به احتمال زیاد نتوانسته اند در تلاطم زیاد جریان آب خلیج سانفرانسیسکو زنده بمانند و غرق شده اند؛ البته ناگفته نماند اگر بخواهیم همه چیز در خصوص تعداد فراری ها و موفق بودن و یا نبودن عملیات فرار از زندان آلکاتراز را مورد واکاوی قرار دهیم باید به جان اسکات نیز اشاره کنیم که از آلکاتراز فرار کرد، از جریان تند آب خلیجی عبور کرد و خود را به سانفرانسیسکو که تنها در فاصله زمانی 15 دقیقه ای از آلکاتراز بود، رساند؛ وی پس از موفقیت کامل خود به دلیل خستگی ساعاتی را به خواب خوش سپری کرد و موقعی که از خواب بلند شد، دوباره خود را در چنگال ماموران امنیتی ایالتی دید! (از چپ به راست: فرانک موریس - کریس آنجلین - جان آنجلین)

4- سرخ پوست ها نخستین زندانی های آلکاتراز بودند:

آلکاتراز در حقیقت یک قلعه مستحکم و استوار بود که در سال 1850 میلادی از سوی میلارد فیلمور که ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا را بر عهده داشت، به عنوان یک دژ نظامی معرفی شد و در جنگ های داخلی این کشور می توان بارها و بارها نام جزیره و قلعه آلکاتراز را پیدا نمود. با شروع قرن 20، سیاست مسئولان کشور در خصوص قلعه آلکاتراز تغییر کرد و ترجیح دادن از سطح بالای امنیتی آن برای زندانی کردن مجرمان خطرناک استفاده نمایند. در سال 1933 میلادی طبق یک نامه رسمی، قلعه نظامی آلکاتراز به زندان آلکاتراز تبدیل و به عنوان یکی دیگر از زندان های این کشور معرفی شد! جالب است بدانید اولین زندانی های آلکاتراز از بومیان سرخ پوست این کشور بودند که شاید حتی نه تنها خودشان بلکه دیگر زندانیان و جانی های خطرناک آمریکایی نیز فکر نمیکردند که زندان آلکاتراز کالیفرنیا خیلی زود تبدلی شود به مخوف ترین زندان کل جهان؛تقریبا می شود با کمی جستجو در صفحات اینترنتی نام همه زندانی های تبعید شده به زندان آلکاتراز را مشاهده کرد اما نکته ویژه در مورد تمامی زندانی های این قلعه غیر قابل فرار، این است که نام برخی از زندانی هایی که اصلا خطرناک نبوده اند و تنها به دللی اینکه دستگاه قضایی ایالات مختلف آمریکایی حکم به غیر قابل اصلاح بودن آنان صادر کرده بوده به این مکان وحشتناک منتقل شده بودند.

5- محیط خانوادگی پشت دیوارها:

تا زمانی که زندان آلکاتراز کالیفرنیا مکانی برای محبوس کردن زندانیان بود و پیش از تحت نظر قرار گرفتن این زندان از سوی سازمان پارک ها و فضاهای سبز ایالات متحده برای اضافه شدن به ناوگان جاذبه های گردشگری این کشور، طبق قانون هیچ زندانی زنی یا زندانبان مونثی در این مکان اجازه کار و زندگی نداشت. در حقیقت قوانین وضع شده آمریکا به هیچ قاضی و دادستانی اجازه این را نمی داد که به مجرمان زن عبارت اصلاح ناپذیر را بزنند و آنان را راهی زندان آلکاتراز ترسناک ترین زندان جهان کنند! به خطار همین جو داخلی این زندانترسناک ترین زندان جهان  پر بود از مردان سفید پوست و سیاه پوست که خودشان هم خیلی حال و حوصله تحمل کردن همدیگر را نداشتند؛ با این حال در محیط خارج از زندان خانه هایی ساخته شد تا نگهبانان و مسئولان زندان بتوانند خانواده های خود را به جزیره آلکاتراز ببرند تا بدون خلل روحی بتوانند با نهایت روحیه و تمرکز به کار محافظتی خود بپردازند؛ بعدها حتی امکانات آموزشی و رفاهی نیز برای ساکنان این جزیره در نظر گرفته شد و حتی الآن نیز می توان با رفتن به جزیره آلکاتراز از اکادمی فارغ التحصیلان این جزیره دیدن نمایید.

داخل آلکاتراز جهنم و بیرون آن بهشت، بهترین عبارتی است که می توان در وصف تفاوت فضای داخلی و خارجی این زندان بکار برد و از آن استفاده کرد! جالب است بدانید طبق طراحی قلعه نظامی یا همان ساختمان زندان آلکاتراز هیچ زندانی ای نمی توانست از هیچ نقطه ای از زندان، مناطق بیرونی را مشاهده کند و به خاطر همین این اجازه به تمامی خانواده های ساکن در جزیره داده شده بود تا با خیالت راحت به زندگی کردن و ایجاد فضاهای سبز پیرامون خانه های خود برای بازی کودکانشان بپردازند. فضاهای سبز و باغ های ایجاد شده توسط ساکنان جزیره تا سال های سال پس از تعطیلی آلکاتراز نیز وجود داشت تا بالاخره در سال 2003 میلادی برچسب جاذبه توریستی به کل جزیره آلکاتراز خورد و این ترسناک ترین زندان جهان تبدیل شد به یکی از جذاب ترین جاذبه های گردشگری و توریستی دنیا با داستان های خیالی و واقعی متعدد!

6- غذاهای باور نکردنی برای زندانی ها:

خوردن غذاهایی مثل رولت گوشت، سوپ مکزیکی، پیراشکی گوشت، بیف با سس قارچ و انواع مختلفی از آبمیوه های که در ساعات غذایی زندان در اختیاز زندانیان در زندان آلکاتراز کالیفرنیا قرار داده می شد، سبب این شده بود که در تمام زندان های ایالات متحده زندانیان حتی به خواست خود درخواست انتقال به زندان آلکاتراز را بنویسند و امضا کنند؛ شاید هم حق واقعا با آن ها بود! تصور کنید تمامی غذاهای گفته شده تنها بخشی از برنامه غذایی زندان بوده است که حتی اگر الآن هم بخواهید یکی از این نوع از غذاها را میل کنید باید پول زیادی پرداخت کنید در حالیکه در آلکاتراز این ها همه بطور مجانی در اختیارتان قرار می گرفت البته به شرطی که می توانستید جو فوق العاده ترسناک زندان را تحمل کنید و از نظر روحی خودتان را بالا نگه دارید! دادن انواع مختلفی از غذاهای خوشمزه و همچنین با کیفیت به زندانی هایی که قرار نبود هیچ وقت دیگر از آن بیرون بیایند یک لطف نبود بلکه یک سیاست بود؛ در واقع رئیس زندان با صادر نمودن دستور ارائه غذاهایی با بهترین کیفیت ممکنه و مواد اولیه های تازه به دنبال کم کردن تنش در محیط داخلی زندان میان زندانی ها با زندانبانان و حتی با دیگر زندانی ها بود! وی معتقد بودن درصد عمده ای از شورش زندانیان به دلیل کیفیت پایین و بی ارزش نشون دادن آنان در خوردن وعده های غذایی بوده است و تمام تلاش خود را بکار گرفت تا با عرضه انواع مختلفی از غذای گران قیمت، جنگ و جدال میان زندانی ها را کاهش دهد!

تفریحات در زندان آلکاتراز کالیفرنیا

البته خورد و خوراک خوب تنها مزیت بزرگ زندان آلکاتراز نبود و به زندانیان این امتیاز داده شده بود تا در صورت انجام کارهای نیک در یک مدت مشخص بتوانند از کتابخانه زندان، تماشا کردن تلویزیون و همچنین داشتن حق اشتراک مجلاتی که به زندان هر روزه ارسال می شد؛ برسند و طول زندان خود را بدین شکل بهتر سپری کنند و در راستای اصلاح پذیر شدن گام بردارند! طبق گفته هایی به خطرناک ترین زندانی آلکاتراز  ترسناک ترین زندان جهان یعنی آل کاپون نیز این اجازه داده شده بوده تا یکشنبه ها در محفل موسیقی زندان به بانجونوازی مشغول شود و سایر زندانی ها نیز در صورت عدم نمایش رفتارهای خشونت آمیز بتوانند لیگ سافت بال خود را هر هفته برگزار کنند. خلاصه که باید گفت آلکاتراز می توانست به جای گرفتن لقب مخوف ترین زندان جهان به لقب بهترین زندان جهان نیز دست پیدا کند اگر زندانیان تبعید شده به آن، کمی انسان تر رفتار می کردند! امکانات این زندان در کنار سالن غذاخوری بزرگی که می توان گفت از بسیاری از رستوران های حال حاضر آمریکایی نیز بزرگ می باشد در کنار امتیاز تفریحاتی برای زندانیان، از موارد جالب و حائز اهمیت این مکان فوق امنیتی بوده که بی تردید باید گفت اگر چکمه پوشان نگهبان در آن نبودند، یکی از مکان های ایده آل برای زندانیان در کل تاریخ بشری می توانست عنوان بگیرد؛

7- افراد زنده باقی مانده در آلکاتراز:

با تعطیل شدن زندان آلکاتراز در سال 1963 میلادی به دستور جاناف کندی به دلیل خرج تراشی بیش از اندازه این زندان، ادعای وجود افرادی زنده در آن کاملا بی ثبات و غیر قابل فهم است! اما چیزی که هنوز هم به گوش مردم ساکن در جزیره آلکاتراز و نگهبانان موزه آلکاتراز می رسد، معنا و مفهوم دیگری را به ما می رساند؛ آلکاتراز دارای 326 سلول انفرادی کوچک بود که هیچوقت تمامی این سول ها همزمان با یکدیگر پُر نشدند و در بدترین شرایط جرم و جنایی کشور آمریکا تنها 302 تا از این سلول ها صاحب زندانی شدند؛ بطور متوسط 260 زندانی همیشه در زندان آلکاتراز محبوس بودند که پس از تعطیلی این مکان به سایر زندان های امنیتی دیگر آمریکا هر کدامشان منتقل شدند و این در حالی است که عده ای اعتقاد دارند هنوز زندانی های در این جاذبه توریستی هستند و اگر هم نباشند، روح آن ها هنوز از زندان خارج نشده است؛

صداهای عجیب و غریب 

چه آلکاتراز خالی از زندانی شده باشد و چه نشده باشد هیچ کدام دلیل مشخص و واضحی مثلا برای اینکه چرا درب یکی از بخش های زندان با اینکه بارها و بارها کنترل و چِک شده است ولی باز هم سر ساعت مشخصی بسته می شود و با کمی مطالعه در تاریخچه این بخش از زندان، به این برسیم که این درب درست در نقطه ای از زندان قرار گرفته است که سه زندانی به هنگام فرار از زندان در سال 1946 در این نقطه کشته شده اند و یا اینکه منشا اصلی صداهای خوفناک و ناله گونه و دویدن آدمیزاد در طبقات بالای ساختمان این زندان که دیگر مسئولان آن به این صداها عادت کرده اند و همیشه گمان می کنند از بازدید کنندگان در طبقات بالا هنوز کسانی هستند که محیط موزه را ترک نکرده اند و در حال گشت و گذار در میان سلول ها هستند اما با سرکشی مجدد در همان طبقات با هیچ فرد جاندار و بی جانی رو به رو نمی شوند باید دانست که هنوز هم ماجراهایی که مردم ساکن جزیره در خصوص زندان آلکاتراز بیان می کنند، تمام نشده است و شاید واقعا روح زندانیانی که به ناحق در این مکان کشته شده اند، هنوز هم در زندان آلکاتراز کالیفرنیا باقی مانده است و از این مکان خارج نشده است!

منبع: مجله همگردی

کلیدواژه: تور اروپا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت hamgardi.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مجله همگردی» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۲۷۶۰۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ابداع روشی تازه برای مبارزه با سرطان؛ تقویت سلول‌های ایمنی

به گزارش «مدیکال اکسپرس»، تنها در سال گذشته بیش از ۶۰۰ هزار نفر در آمریکا بر اثر سرطان جان خود را از دست دادند. پیگیری خستگی‌ناپذیر برای شناخت این بیماری پیچیده موجب پیشرفت پزشکی در ابداع رویه‌های درمانی کمتر تهاجمی و در عین حال موثر شده است.

ایمنی درمانی (ایمنوتراپی) به عنوان یک راه حل احتمالی در حال افزایش است. ایمنی‌درمانی دربرگیرنده استفاده از قدرت سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سلول‌های سرطانی است.

محققان در دانشکده مهندسی دانشگاه کارنگی ملون (آمریکا) راهی برای بهبود و بهسازی یک روش درمانی و تبدیل آن به یک رویه مهم ابداع کرده‌اند. «رونگ تونگ» استادیار مهندسی شیمی با همکاری «ونجون ربکا کای» استادیار علوم و مهندسی مواد، اقدام به بررسی یک روش ایمنی‌درمانی سرطان کرده که از مدت‌ها پیش مورد علاقه محققان بوده است.

این رویکرد شامل فعال سازی سلول‌های ایمنی در بدن و برنامه‌ریزی دوباره آن ها برای حمله و نابودی سلول های سرطانی است. این روش درمانی با پروتئین سایتوکین (cytokine) انجام می شود.

سایتوکین‌ها مولکول های پروتئین کوچکی هستند که به عنوان پیام‌رسان‌های بیوشیمیایی بین‌سلولی عمل می‌کنند و توسط سلول های ایمنی بدن برای هماهنگی پاسخ آن ها آزاد می شوند.

تونگ و کای با همکاری شماری از دانشجویان مهندسی شیمی از یک رویکرد نوآورانه برای بهره برداری از پروتئین های سایتوکین به عنوان یک درمان ایمنی بالقوه استفاده کردند.

بر خلاف روش‌های قبلی، تکنیک ابداعی آن ها تضمین می کند که سایتوکین‌های تحریک کننده سلول های ایمنی بطور موثر برای هفته‌ها در داخل تومورها قرار می‌گیرند و در عین حال ساختار سایتوکین را نیز حفظ می‌کنند.

درمان های کنونی سرطان مانند شیمی درمانی قادر به تمایز بین سلول های سالم و سلول های سرطانی نیستند. تحریک سیستم ایمنی بدن برای حمله به تومورها یک جایگزین امیدوارکننده برای درمان سرطان است.

انتقال سایتوکین‌ها می تواند موجب حرکت و فعالیت سلول های ایمنی در تومور شود اما تحریک بیش از حد سلول های سالم نیز می تواند تاثیرات جانبی شدیدی داشته باشد. هدف این تیم تحقیقاتی یافتن یک توازن بین کشتن سلول های سرطانی در بدن در عین آسیب نزدن به سلول های سالم است.

تونگ و دانشجویان او به منظور تحقق این هدف اقدام به ایجاد ذرات خاصی با اندازه‌های متمایز کردند که به تعیین محلی که دارو باید اثر بگذارد، کمک می کنند. این ذرات ریز طراحی شده اند که در داخل محیط تومور بمانند. کای و دانشجویانش نیز روی سنجش خصوصیات سطحی این ذرات کار کردند.

ترکیب آنتی‌بادی‌های خاص با سایتوکین‌های ذره‌ای برای از میان برداشتن تومورها در این مطالعه موفق عمل کرد. اعضای این تیم تحقیقاتی امیدوارند که نقش و تاثیر آن ها بر تحول ایمنی‌درمانی بخشی از یک کارزار بزرگتر به سمت رویکردهای درمانی سرطان بدون زیان به سلول های سالم باشد.

به گفته آن  ها، این رویکرد جدید الصاق کردن سایتوکین‌ها به ذرات همچنین می تواند در آینده برای انتقال انواع دیگری از داروهای ایمنی‌درمانی استفاده شود.

منبع: خبرگزاری ایرنا